De Sluipende Scandinaaf

Amai. Ik ben in Zweden!

Scandinavië is toch echt wel een apart geval. Alles lijkt hier al een keer méér vernieuwd te zijn dan in België. Al het luchthavenpersoneel toerde gewoon op steps rond, stel u voor. Maar vooral de sfeer is anders. Er heerste een soort "gemoedelijkheid", die ik vijf minuten later (een mens denkt over rare dingen na als hij een hele dag op vliegvelden doorbrengt) omdoopte tot een soort natuurlijke aanleg voor stil, strak en sober. Geen opzichtige kleren, gejaagde blikken of snelle passen. De Scandinaaf sluipt rustig in zijn zwarte debardeur door de luchthaven.

Aankomen in de jeugdherberg was de totale chaos. Bijna alle taalkursussers waren er al, bijeengetroept in een magertjes ingerichte keuken en living. Een geïmproviseerde kennismaking, schooien om eten dat ik zelf nog niet had kunnen kopen, en zoveel mogelijk talen door elkaar gebruiken. Ik heb sinds gisterenmorgen geen woord Nederlands meer gesproken. Maar ik ben mij ongelooflijk aan het amuseren, het is echt een zotte bende.

Vandaag hadden we dan onze eerste lessen Zweeds, en dat is dus echt geen gemakkelijke taal eh man. Als je leest wat er staat moet je voortdurend letters weglaten en klanken bijverzinnen. Ze kennen hier allerlei klinkers waarvan ik het bestaan nog niet vermoedde. Onze eerste les was vrij kort, maar we kunnen al zeggen wie we zijn, vanwaar we komen en welke talen we spreken. Seffens mijn huiswerk nog maken.

Foto's? http://dooku.miun.se/svenska/eilc-2010/ en klikken op de grijze balkjes. Hans blijkt een bezeten fotograaf te zijn.