Nieuws (z)onder de zon

Ja jongens, het was mooi geprobeerd, dat moet ik toch toegeven. Aan de foto's te oordelen, zag het er vrij realistisch uit. Maar als jullie een échte winterprik willen, zullen jullie toch nog véél moeten leren. Min acht: grappig. Bij min acht vorige week ging ik een stukje te voet naar huis, omdat het eindelijk eens wat warmer was. De grootste giller is hoe heel Europa stilvalt bij 5 cm sneeuw. Hier liggen er dertig, en daar schijnt niemand iets van gemerkt te hebben. De sneeuw is ook de reden dat de wegen hier zo breed zijn: na een tijd heb je geen idee meer van de rand van de weg, dus dan is een meter overschot best comfortabel. Voetbalvelden worden afgedamd met sneeuw, en met de tuinslang tot blitse schaatspistes omgetoverd. Kinderen worden in fluo skipak naar school gestuurd, en buiten de stad wordt je nogal eens voorbijgeskied. Het is hier allemaal normaal.

Toen ik vanmorgen ontdekte dat het morgen min drie werd, was ik even ongerust. Min drie, hoe voelt dat? Ga ik veel te warm hebben en smelten? Gaat alle sneeuw ook smelten en heel Umeå in een enorme tsunami ten onder doen gaan? Ik besloot dus veiliger oorden op te zoeken: dinsdag vertrek ik voor een week op reis, eerst naar Stockholm en daarna naar Riga. In Stockholm verblijf ik bij Franse vrienden van de taalcursus in augustus, en in Riga is er de Friendly Fun Frank's Jeugdherberg. Riga ligt in het verre Letland, maar met zo'n naam kan er niks misgaan. Benieuwd hoe Frank eruitziet.

Op school gaat alles z'n gangetje. Vrijdag kwam Lynn Van 't Unif langs om ons te evalueren, en ze zag er vrij tevreden uit. Later die dag had ik ook examen Zweeds en ook dat ging vrij goed, het was ook niet zo erg moeilijk. Stageverslagen schrijven is nog steeds niet mijn favoriete, maar wel mijn meest tijdrovende bezigheid. Ik ben wel blij dat de taalcursus afgelopen is, want die was er de laatste weken toch wat te veel aan. Als je om zes uur 's morgens opstaat en om acht uur op school begint, heb je echt geen zin meer om van vijf tot zeven Zweedse les te gaan volgen. En stage blijft de beste manier om Zweeds te leren anyway. Ik hakkel voortdurend, rommel met de grammatica en vind om de haverklap nieuwe woorden uit, maar ik heb de indruk dat de leerlingen me toch verstaan. Als ze willen, tenminste. Wat dat betreft niks nieuws onder de zon.

Tussen de twee komende dinsdagen ben ik dus iets minder bereikbaar, maar daarna krijgen jullie uiteraard een premium vijfsterren op de eerste rij verslag van mijn reis. Ik ga proberen zoveel mogelijk foto's te nemen. Sorry trouwens dat mijn fotoproductie een beetje is stilgevallen, maar daar is een hele goeie reden voor: 1 foto = 10 seconden zonder handschoenen. In dit klimaat is dat geen optie. Maar soms kan ik het echt niet laten:

Dag en nacht spartelen om toch een stukje vijver open te houden.