Mijn Zweedse Kerstmis

Op Kerstmis wil je thuis zijn. Da's ook de reden dat Umeå bijna helemaal is leeggelopen: Zwitser of Zweed, de meesten hebben hun familie het hele semester niet gezien - de afstanden in Zweden zijn nu eenmaal te groot om elk weekend op en af te gaan - en brengen Kerstmis met hen door. Ook ik heb ergens in mijn kleine teen wel een paar vezels die naar huis willen wandelen en bij moemoe gaan eten. Maar!

Kerstavond vieren we met de Belgen, die door een onwaarschijnlijk toeval allemaal besloten hebben in Umeå te blijven (vieren jullie dat eigenlijk in België, Kerstmis?). Er komen ook nog enkele andere mensen, want kerstavond kan je toch niemand alleen laten vieren. Met vereende krachten maken we een heerlijk kerstdiner, met focus op desserts (pièce de résistance: vijf kilo fruitsla). Ook cadeaus mochten niet ontbreken, en dus ben ik nu de trotse eigenaar van vaste én vloeibare Rock 'N' Roll Zeep, met dank aan Baukje. Zingen onder de douche wordt nu echt wel een must.

En dan nu: waar kan je Kerstmis beter vieren dan in het land van de kerstman zelf? We vertrokken dus klokslag middernacht met de auto naar Kiruna in Lappland. Negen uur lang reden we over besneeuwde wegen noordwaarts, een lange trip, maar het werd dan ook een kerstweekend om nooit te vergeten. En ik zal maar eens beginnen te vertellen waarom.

Ten eerste: we hebben rendieren gezien en zelfs aangeraakt. De meeste Zweden vinden rendieren dom, omdat ze altijd over de wegen lopen en nooit uit de weg willen gaan, maar wij vinden ze geweldig. Ze zijn niet zo schuw en vrij zachtaardig, je moet alleen oppassen dat je niet in hun gewei terechtkomt. Veel schuwer en pakken groter zijn de droom van elke reiziger in Zweden, de elanden. En guess what: die hebben we natuurlijk ook gezien! We kwamen er twee tegen onderweg naar een kennel met husky's, de prachtige sleehonden met hun felblauwe ogen.

Eveneens op het programma: het fameuze IJshotel in Jukkasjärvi. Dat dorpje heeft zo'n rare naam omdat Lappland het land is van de Sami (zeg nooit: Lappen), die hun eigen taal hebben, een verre verwant van het Fins. Op Wikipedia lees je dat de temperatuur in het IJshotel rond de -5°C is, maar daar mag je er gerust een twintigtal afdoen. Ons bezoek was dus van korte duur, maar het IJshotel is hoe dan ook een must als je Lappland bezoekt. Er is een grote inkomhal, een bar, een kapel, een heleboel kamers, en ook een twintigtal suites rond allerlei thema's, vol ijssculpturen tot op het plafond toe. In april smelt alles weer weg, en in oktober beginnen ze dan opnieuw aan editie 21. Knettergek.

Terwijl de anderen gingen hondesleeën bezochten wij de prachtige houten kerk van Kiruna, waar vooraan zowaar een vleugelpiano van Steinway & Sons stond, ik denk dat de Zweedse Kerk echt geld te veel heeft. Ook brachten we een speedbezoek aan het Samimuseum, want dat is een openluchtmuseum en het was zo'n min twintig buiten. Verder maakten we een trip van Kiruna naar Abisko, door een adembenemend berglandschap, waar we een wandeling maakten over een enorm, bevroren meer. De stilte en schoonheid van die ijsvlakte waren minstens even mooi als het IJshotel, zoveel grootser en zoveel échter.

25 december 2010, zo rond tien uur 's avonds. We nemen de auto naar de skipiste van Kiruna en parkeren ons op een stil en donker plekje. Een flinke tijd kijken we hoopvol naar de sterrenhemel, de sterrenbeelden duidelijker dan ooit, de hemel slechts sporadisch door een klein wolkje bedekt. En dan roept iemand: "Kijk, een noorderlicht!". We draaien ons om en zien een groene verticale lichtstreep, die zich openvouwt tot een groene wolk. Rechts duikt een tweede op, en een derde. Onze camera's zien niets meer dan een paar miljoen pikzwarte pixels, alsof de natuur ons wil dwingen dit wonderlijke lichtspektakel vooral zelf te onthouden. Een half uur later is hemel voor de helft met dit groene licht bedekt, en vijf minuten nadien is het helemaal weggeëbt. We rijden naar de jeugdherberg voor onze eerste nachtrust in veertig uur tijd.

Dan is het kerstmis, dan is het feest
Er is al lang geen witte kerstmis meer geweest
Er hangen slingers in onze boom
Een witte kerst is waar ik van droom