Over herfst gesproken: ik heb net het weerbericht bekeken, en voor donderdagnacht wordt de eerste sneeuw voorspeld... Het zijn maar een paar vlokjes en overdag zal hij zeker weer smelten, maar euh jongens, het is nog maar half oktober! Paniek? Wat de temperatuur betreft: die komt al twee weken niet echt meer boven de 10°C uit, en de komende week zullen we niet veel verder dan 5 geraken. Maar gekker dan de sneeuw of de kou is eigenlijk dat het zo snel zo vroeg donker wordt. Elke week gaat de zon een half uur vroeger onder, nu al rond zes uur. Het is moeilijk uit te leggen, maar het voelt heel onnatuurlijk aan.
Op zaterdagavond ben ik naar Härnösand doorgereist, waar ik toen pas besefte dat ik wéér tussen de Germans zat: ik heb twee dagen gelogeerd bij Sinai en Steffi, die een vriendin uit Duitsland op bezoek had. Tussen eten en ontspannen door bezochten we op zondag het Technichus, een soort minitechnopolis dat - ontdekten we eens binnen - vooral bedoeld was voor kinderen tot 10 jaar. We hebben ons dus maar van onze jongste kant laten zien. En met Lego kan je op alle leeftijden spelen.
Toen ik terug op de bus stapte, viel het me op hoe normaal ik dit allemaal begon te vinden. Drie uur bussen van Härnösand naar Umeå, het was niet spectaculairder dan bus 307 van Leuven naar Westerlo. Geen onbekende vertes meer - Umeå is gekend terrein; geen onbekende wegen - ik doe het traject al voor de derde keer; geen emotioneel afscheid - we weten dat we elkaar binnenkort weer eens opzoeken. En in het algemeen begint heimwee als dusdanig plaats te maken voor een heel geruststellend besef, genre "ik zit hier en 't is hier goed en thuis is daar en daar is het ook goed". Misschien moet ik nu bang worden: wordt het dan allemaal banaal? Moehahaha, zo ver gaan we het niet laten komen!
(het zou alleen wel kunnen dat ik geen nederlands meer spreek tegen dat ik terugkom. ge moest eens weten hoe vaak ik tijdens het schrijven van dit bericht in het engels wou beginnen, ni normaal...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten